انسان عاشق بقاست و با تمام وجود از فنا شدن مى گریزد؛ لذا می بینیم به اموری مثل آب حیات و... روی آورده است. میل به بقاء مانند بسیاری از امیالی که خداوند در وجود انسان قرار داده، بی حکمت نیست و با زندگی پس از مرگ محقق می شود. ضمن اینکه این ایمان در طول تاریخ بشر وجود داشته که طرز دفن مردگان، کیفیت ساختن قبور، کوشش براى باقى نگهداشتن جسم مردگان و دفن اشیائى همراه مردگان حاکی از عشق سوزان انسان به مسأله بقا است. همچنین وجود محکمه درونى به نام «وجدان» گواه دیگرى بر فطرى بودن معاد می باشد.