«ذاکر» و «مذکور» از اسمای حُسنای الهی
آیا «ذاکر» و «مذکور» از اسمای حُسنای الهی است؟
در ادعيه اي كه از اهل بيت(ع) به دست ما رسيده، خداوند به عنوان بهترين ذاكر و بهترين مذكور شناخته شده كه نمونه هايي از آن در دعاي «جوشن كبير» آمده است: 1ـ يَا خَيْرَ الذَّاكِرِين. 2ـ يَا خَيْرَ الْمَذْكُورِين. 3ـ يَا مَنْ ذِكْرُهُ حُلْو. 4ـ يَا مَنْ لَهُ ذِكْرٌ لَا يُنْسَى. 5ـ يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِين. 6ـ يَا أَعَزَّ مَذْكُورٍ ذُكِرَ. 7ـ يَا خَيْرَ ذَاكِرٍ وَ مَذْكُور. و... از اين تعابير استنباط مي شود كه يكي از اسماي حُسناي خداوند، «ذاكر» و ديگري «مذكور» است.