اسم اصلى حضرت خضر «بلیا ابن ملکان» بوده، و خضر لقب او است. او مأمور به باطن و نظام تکوینى جهان شده  و از پاره اى از اسرار جهان آگاه و از یک جهت، معلم موسى بن عمران(ع)  بود، هر چند موسى(ع) در پاره اى از جهات بر او مقدم بوده است.
 روایات متعددى نقل شده است که دلالت دارد این مرد عالم، پیامبر نبود، در حالى که از پاره اى دیگر از روایات استفاده مى شود، او داراى مقام نبوت بود، و ظاهر بعضى تعبیرات آیات قرآن، نیز همین است.
 

در این جهان دو نظام وجود دارد«نظام تکوین» و«نظام تشریع». همچنین گروهى از مأموران خدا در این عالم، مأمور به باطنند و گروهى مأمور به ظاهر؛ و این که مى بینیم موسى(ع) تاب تحمل کارهاى خضر را نداشت به خاطر همین بود که خط مأموریت او از خط مأموریت خضر جدا بود، لذا هر بار فریاد اعتراضش بلند مى شد، ولى خضر با خونسردى به راه خود ادامه مى داد، و چون این دو رهبر بزرگ الهى به خاطر مأموریت هاى متفاوت نمى توانستند براى همیشه با هم زندگى کنند «هذا فِراقُ بَیْنِی وَ بَیْنِکَ» راه هریک را جدا کرد.