غروب خورشید، در چشمه ای گل آلود!
چگونه ذوالقرنین دید خورشید در آب تیره فرو می رود؟ خداوند در آیه 86 از سوره کهف، ضمن داستان ذوالقرنین مى فرماید: «حَتَّى اِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِى عَیْن حَمِئَة»؛ (تا به غروبگاه آفتاب رسید؛ (در آن جا) احساس کرد (و در نظرش مجسّم شد) که خورشید در چشمه تیره و گل آلودى فرو مى رود). آیا منظور از این آب تیره چیست و چگونه خورشید با آن عظمت، ممکن است در آب تیره اى فرو رود؟ و آیا این معنا با کرویّت زمین و گردش آن به دور خورشید و محتویات هیئت جدید مخالف نیست؟
به واسطه کروى بودن زمین، هنگام غروب آفتاب در دریا چنین به نظر مى رسد که خورشید آهسته آهسته در دریا فرو مى رود. از این جهت قرآن مشاهدات ذوالقرنین در ساحل دریا را این طور توصیف مى کند: «چنین احساس کرد که خورشید در آب تیره اى فرو مى رود». و تعبیر«عین حمئه» بر دریا بخاطر گل آلود بودن رودها یا تیره بودن آب دریا هنگام غروب و یا کبودی آب دریاهای عمیق می باشد.
