در این باره آیات فراوانى در قرآن کریم وارد شده است. مانند؛ آیه 40 سوره احزاب که با صراحت کامل مى رساند که باب نبوت به طور مطلق بسته شده. و آیات 1 سوره فرقان، 41 و 42 فصلت، 19 انعام، و 28 سباء، که دلالت دارد بر اینکه پس از رسول اکرم(ص) و شریعت اسلام، شریعت و کتاب آسمانى دیگر که ناسخ قرآن و شریعت اسلام باشد نمى آید.

طبق آیه 51 سوره فرقان، خداوند می توانست در هر شهرى پیامبرى مبعوث کند، اما خداوند آنچه را شایسته تر است، براى بندگان برمى گزیند؛ زیرا تمرکز نبوت در وجود یک فرد، باعث وحدت انسان ها و جلوگیرى از هرگونه تفرقه مى شود و در حقیقت مسأله وحدت رهبرى، انعکاسى است از حقیقت توحید در اجتماع انسانى که نقطه مقابل آن یک نوع شرک و نفاق است.