سحر از زمان های قدیم در میان مردم وجود داشته است و غالبا با استفاده از خواص شیمیایی و فیزیکی برای اغفال مردم ساده لوح انجام می گرفته. سحر نوعی اعمال خارق العاده است که آثاری در وجود انسان ها می گذارد و گاه یک نوع چشم بندی است و گاه تنها آثار روانی و خیالی دارد. قرآن آنچه را که شعبده و چشم بندی باشد فاقد حقیقت می داند؛ اما برخی از انواع سحر اثرگذارند مثلا میان زن و شوهر جدائی می اندازند و... .
این مسئله از نظر عقلی محال نیست ولی به صورت قطعی ثابت نشده. تعبیر «ایام نحسات» و «لیلة مبارکه» در قرآن و روایاتی که در این باره آمده با ذکر چند نکته قابل قبول است: 1- برخی از آنها برای توجه دادن مسلمین به این حوادث است. 2- در این مسئله افراط نشود چنانکه برخی برای انجام هرکاری به سراغ سعد و نحس ایام می روند و خود را از فرصت های طلائی محروم می کنند یا اینکه همه شکست ها را به گردن شومی ایام می اندازند. 3- با دعا و دادن صدقه و توکل به خدا به دنبال کارها بروند.
قالَ الرّضا عليه السّلام :
يا دِعْبِلُ! اُحِبُّ اَنْ تُنْشِدَنى شِعْراً فَاِنَّ هذِهِ الا يّامَ اَيّامُ حُزْنٍ کانتْ عَلَينا اَهْلِ الْبَيْتِ عليهم السّلام .
اى دعبل ! دوست دارم که برايم شعرى بسرايى و بخوانى ، چرا که اين روزها (ايام عاشورا) روز اندوه و غمى است که بر ما خاندان رفته است .
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 567