معنای واژه «نَفْس»

منظور از واژه «نَفْس» چیست؟

واژه «نَفْس» به گفته «راغب» به معنى روح است، و گاه به معنى ذات شىء مى ‌آيد، همچنین «نَفَس» (بر وزن قفس) به معنى هوائى است كه از طريق دهان در بدن انسان داخل يا خارج مى ‌شود. از سویی «نَفْس» بر خون نيز اطلاق شده، چرا كه اگر خون زیادی از بدن انسان خارج شود، روح از او جدا مى ‌شود؛ و گاه اين واژه به تمام وجود انسان نيز اطلاق مى شود. اما يكى از معانى معروف «نَفْس» همان روح است كه در قرآن مراتبى براى آن ذكر شده است؛ مانند: «نفس امّارة»، «نفس لَوّامة» و «نفس مطمئنة».

لقب «نَفْس» تنها مخصوص سه تن از ائمه(ع)

در روايات اهل بیت كدام يك از معصومین(ع) به لقب «نَفْس بودن» متصف شده اند؟

در روايات سه نفر از معصومين(ع) به لقب «نَفْس و جان بودن» متصف شده اند؛ 1- حضرت علي(ع). 2- امام حسين(ع). 3- امام هفتم حضرت موسی بن جعفر(ع).

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمام علىٌّ(عليه السلام)

بالإيثار يْسْتَرَقُّ الأحرارُ

با ايثار، آزادگان به بندگى کشيده مى شوند

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 24