«برنامه ريزى» باید دقيق و روشن و خالى از ابهام و كلّى گوئى باشد؛ و نيروها، وسائل مورد نياز و هزينه های لازم، پيش بينى شده و زمانبندى مورد توجّه قرار گيرد كه وقت زیاد یا کم نباشد. ضمنا حوادث پيش بينى نشده در نظر گرفته شود تا اگر در عمل به مشکل برخوردیم به بن بست نرسیم. دقت و مطالعه در سیره معصومین(ع) نشان می دهد که از این روش بسیار بهره جسته اند، به عنوان مثال: جریان جنگ احزاب و مسأله حفر خندق، با امکانات و وقت کم، نشان از ظرافت پيامبر(ص) و دقت ایشان در برنامه ريزى دارد.

بعد از آن كه كلّيّات مسائل در شورا براى مدير روشن شد و به مرحله تصميم گيرى درآمد، براى تحقّق بخشيدن و اجراى آن، نياز به «برنامه ريزى» است. مدير خوب كسى است كه از قدرت برنامه ريزى بهره كافى داشته باشد؛ زیرا بدون برنامه ريزى هرگز نمى توان وارد مرحله عمل شد. اهمّيّت برنامه ريزى تا به آن پايه است كه حتّى كارهاى ساده نيز بايد توأم با برنامه باشد، چرا كه بدون برنامه ريزى، مسأله «سازماندهى» كه مرحله بعد از آن است امكان پذير نخواهد بود؛ و بدون سازماندهى، وصول به هدف، مشكل يا غير ممكن است.