امام رضا(ع) می فرماید: «ربا موجب تباهی و نابودی اموال می شود و اکل مال به باطل است». سپس مثال زده، می فرماید: «اگر كسى يك درهم را به دو درهم بفروشد، در اين معامله يك درهم در مقابل يك درهم قرار مى گيرد، امّا درهم دومى كه فروشنده از خريدار مى گيرد باطل است [و دليل عقلى و منطقى ندارد]». معناى اكل مال به باطل اين است كه انسان بدون دليل منطقى و عقلى، درآمدى داشته باشد و يا به عبارت ديگر، درآمد بى جهت و باد آورده باشد.

بین «ربا» و «مضاربه» که در اسلام مشروع شمرده شده است دو فرق اساسی وجود دارد؛ اول اینکه در مضاربه احتمال سود و زیان برای هر دو طرف هست؛ يعنى سرمايه گذار و كارگزار هر دو در سود و زيان سهيم هستند، در حالی که در ربا تمام زیان ها متوجه وام گیرنده و تمام سود برای رباخوار است. دوم اینکه مضاربه كارى معقول و منطقى است؛ زیرا در طريق خدمت به جامعه قرار مى گيرد و در كارهاى توليدى و صنعتى و زراعى و امثال آن استفاده می شود، در حالى كه در «ربا» رباخوار فقط به فکر منافع شخصی اش است.