آیه 130 و 131 سوره «آل عمران» به نوع خاصی از ربا، به عنوان «اضعاف مضاعف» اشاره می کند. در مورد تفسیر آن چند نظریه است: 1- قول مشهور: وقتی بدهكار، سر موعد نتوانست بدهى خود را بپردازد، طلبکار مدتی به او مهلت می دهد، ولى با سودى كه فقط به اصل سرمايه تعلّق مى گيرد. اين عمل شبيه همان جريمه ديركردى است كه متأسفانه بعضى از مؤسسات مى گيرند و مشروعيّت ندارد. 2- طلبکار «سرمايه و سود» را در مرحله بعد به عنوان وام محسوب كند و سود هر دو را بگيرد که بدترین نوع ربا همین رباست.

امام حسین(ع) در روز عاشورا به یارانش فرمود: «هر كس بدهكار است در ركاب من پيكار نكند، زيرا هر كس از دنيا برود در حالى كه دينى بر عهده اش باشد كه چاره اى براى آن نكرده باشد گرفتار دوزخ مى شود». مردى برخاست و گفت: همسرم پذيرفت كه از طرف من بپردازد. امام(ع) پاسخ داد: «كفالت آن زن چه فايده اى دارد؟ آيا او قدرت دارد چنين كند؟».