اولا: پيام هاى رحمانى با القائات شيطانى از نظر محتوا و ماهيت، زمين تا آسمان فرق دارد، و محتواى هريك معرّف آن است. ثانیا: هنگامى كه پيامبر(ص) با جهان ماوراى طبيعت يا پيك وحى تماس پيدا مى كند با شهود درونى اين حقيقت را به وضوح در مى يابد كه ارتباط او با خدا است؛ درست همانند اين كه ما قرص خورشيد را مى بينيم. اگر كسى بگويد شما از كجا مى دانى كه الان در بيدارى قرص آفتاب را مى بينى؟ شايد خواب باشى! مسلّماً به این گفته هرگز اعتنا نمى كنيم، چون احساسى را كه داريم براى ما غير قابل ترديد است.