گاهى تصور مى شود منشأ اختلاف در وضو، اختلاف در قرائت در آیه 6 سوره مائده است. زیرا بعضى «وارجُلکُم» را با اعرابِ جرّ خوانده اند که عطف به «رؤوس» باشد و مقتضاى آن وجوب مسح پاهاست. بعضى با فتحه لام خوانده اند که عطف به «وجوهَکم» باشد که مسلتزم شستن پاهاست. این وجه درست نیست، زیرا  یک عرب زبان بدون سابقه ذهنى، «ارجُل» را عطف به «رؤوس» مى داند، چه به فتحه بخواند چه به کسره و اصلاً عطف به «وجوه» به ذهنش خطور نمى کند تا منشأ اختلاف باشد.