«الصواعق المحرقه على اهل البدع و الضلال و الزندقه»، عنوان کتابى است که توسط شهاب الدین ابوالعباس احمد بن محمد بن على بن حجر هیتمى سعدى انصارى شافعى (909ـ974ق) براى ردّ و ابطال عقاید وتاریخ تشیّع نگاشته شده است. نویسنده کتاب که شیعه را اهل بدعت و ضلالت مى داند، على رغم داشن اطلاعات کافى از منابع و ادلّه معتبر مبنى بر حقانیت ولایت و خلافت اهل بیت پیامبر(ص)، به مخالفت با کتاب خدا و سنت رسول خدا برخاسته و ضرورى ترین حقایق قرآنى و نبوى را نیز انکار کرده است. او با استناد به تعدادى احادیث ضعیف و جعلى درباره فضایل و عدالت صحابه رسول خدا، به توهین و اسائه ادب به پیشگاه اهل بیت پیامبر و شیعیان آن بزرگواران پرداخته است. از بزرگترین تناقض گویى هاى او در این کتاب این است که به نقل از احمد بن حنبل مدعى است براى هیچ کس مثل على(ع) فضائل و مناقب نقل نشده است و از طرفى ابوبکر را افضل صحابه معرفی کرده است! مطالب و نظرات هیتمى در این کتاب از تیغ برّان نقادان و اهل نظر در امان نمانده و علماى بزرگ شیعه کتاب هاى فراوانى در ردّ آن نوشته اند؛ مثل: الصوارم المهرقه فى نقد الصواعق المحرقه که توسط علامه قاضى نورالله شوشترى (تسترى).