شیخ ابوجعفر عمادالدین محمد بن علی بن محمد بن علی طبری آملی (م 554ق) یکی از بزرگترین دانشمندان شیعه در زمینه های فقه، حدیث، تاریخ و عقاید در قرن ششم هجری بود. از سال تولد و مراحل رشد و تحصیل وی اطلاع چندانی در دست نیست وی در یک خانواده جلیل و اهل علم رشد یافته است. او به مجاور مشهد غروی (نجف اشرف) شهرت داشت و در همانجا وفات یافت.

ابوعبد الله (ابوجعفر) رشیدالدین محمد بن علی بن شهر آشوب مازندرانی (488ق ـ 588ق) یکی از مشهور ترین محدثان، مورخان، مفسران و متکلمان شیعه در قرن ششم هجری به شمار می رود. او در مازندران رشد یافت و در همانجا به جایگاه و درجات والای علمی و اجتماعی رسید. سپس  به سمت بغداد روانه شد و در آنجا به تدریس و تبلیغ معالم و معارف تشیع پرداخت. به دلیل سخنرانی های دلنشین و عمیق، وی به سرعت در میان اهل بغداد به  جایگاه والایی یافت. او به شهرهای مختلف ایران، عراق و شام مسافرت کرد و در نهایت در حلب (سوریه) ساکن و در همان دیار از دنیا رفت. البته برخی از محققان وفات او را در شهر بارفروش از توابع مازندران ذکر کرده اند.

ابوعبد الله (و ابو جعفر) فخر االدین محمد بن منصور بن احمد بن ادریس بن حسین بن قاسم بن عیسی عجلی حلی معروف به ابن ادریس حلی (543 ق - 598 ق) یکی از فقهای برجسته شیعه در قرن ششم هجری به شمار می رود که شیعه و سنی او را تمجید و ستایش کرده اند. او در شهر حله دیده به جهان گشود، در همانجا رشد یافت و در آن دیار از دنیا رفت.