از آیات قرآن درباره «سرنوشت کوه ها در قیامت» به دست مى آید، کوه ها مراحلى را طى مى کنند، نخست به «حرکت» در مى آیند، و سخت درهم کوفته خواهند شد، و به صورت «توده اى از شن هاى متراکم» در مى آیند. پس از آن، به صورت «پشم زده شده» در آمده که با تند باد حرکت مى کند، سپس، به صورت «گرد و غبار» در فضا پراکنده مى شود، و همچون «سرابى» از دور نمایان خواهد شد. آنجا که کوه با آن عظمت و صلابت، سرنوشتى این چنین پیدا کند، پیداست چه دگرگونى هایی در جهان به موازات آن روى مى دهد.