حضرت علی(ع)، و مشاهده خداوند!؟

حضرت علی(علیه السلام) در پاسخ سوال «دعلب يمانى» که پرسید: «ای امیرمومنان! آیا پروردگارت را دیده ای؟»، فرمود: «أ فَاُعْبُدْ مَا لَا أری؟»؛ (آيا ممكن است كسى را كه نمى بينم عبادت كنم؟)؛ اگر خداوند قابل مشاهده و دیدن نیست، پس چرا امام چنین پاسخی داد؟!

پاسخ امام علی(ع) به «دعلب یمانی» بر امکان مشاهده خداوند دلالت ندارد؛ وقتی «دعلب» از کیفیت مشاهده خداوند سوال می‌کند، امام تصریح می ‌فرمایند که: «خداوند را با دیدن چشم نمی شود دید؛ بلکه با حقیقت ایمان می توان او را درک کرد». به عبارت دیگر، انسان با بندگی، تقوا، تهذيب نفس و عبادات خالصانه مي تواند به مرحله ای از «یقین» برسد که هیچ شک و شبهه ای نسبت به حقایق نداشته باشد؛ به گونه ای که گویا حقایق را با چشم می بیند. منظور از «رؤیت» در سخن امیر المومنین(ع) نیز اشاره به همین نوع از مشاهده حقایق است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

عن ابي عمارة المنشد قال:

«ما ذکر الحسين بن علي عند ابي عبدالله عليه السلام في يوم قط فرئي ابو عبدالله عليه السلام متبسما في ذلک اليوم الي الليل‏»

بحارالانوار، ج 44، ص 280