خداوند در سوره «شعراء» پرده از روى «تعصّب» شديد مشركان عرب در عصر جاهليّت برداشته و مى ‏فرمايد: «هرگاه قرآن را بر بعضى از عجم ‏ها نازل مى ‏كرديم، [مشركان عرب هرگز] به آن ايمان نمى ‏آوردند». يعنى نژادپرستى و تعصّب قومى آنها به قدرى شديد بود كه اگر قرآن با تمام معارف عالى و فصاحت و بلاغت فوق ‏العاده بر فردى غير عرب نازل مى ‏شد، تعصّب و لجاجت هرگز به آنها اجازه نمى ‏داد كه آن را پذيرا شوند. اين تعبير قاطع به خوبى نشان مى ‏دهد كه رذيله اخلاقى مذکور تا چه حدّ انسان را از درك حقيقت و رسيدن به مقصود باز مي دارد.