هنگامى که پیامبر(ص) وفات یافت تعداد زیادی از قبایل عرب از اسلام دست کشیدند، یهودیان سودای قیام در سر پروردند و منافقان آشکارا وارد صحنه شدند و مسلمانان همانند رمه بى چوپانى بودند. اگر حضرت علی(ع) در چنین شرایطی برای احقاق حق خود قیام می کرد، درگیرى روى مى داد و راه براى منافقان و دشمنان باز می شد. از سوی دیگر نداشتن یار و یاور، پیروزى را برای حضرت علی(ع) مشکل مى کرد و اگر قیام مى فرمود شاید بسیارى از ناآگاهان، این قیام را نه براى مسائل مهمّ الهى، بلکه به خاطر مسائل شخصى تفسیر مى کردند.