اگر الزامی به حجاب در جوامع دینی مشاهده می شود، طبق فرامین الهی و برای حفظ منافع و مصالح عالی است؛ نه یک استراتژی سياسی موقت. حجاب‏ از واجبات و مسلّمات، بلكه از ضروريّات دين‏ اسلام است؛ دین انسان را ملزم به صیانت از گوهر حیاء در پوشش، نگاه، گفتار، رفتار و آرایش می نماید. این وجوب دینی حجاب فرآیندی منطبق با فطرت توحیدی و در راستای حفظ گوهر حیاء است که در تمدن ها و ادیان پیشین نیز بدان پرداخته می شد. بازشناسایی زنان به عفت و مصونیت از آزارها؛ حفظ مردان از شعله غریزه؛ مصونیت خانواه؛ کاهش فرزندان نامشروع؛ حفظ ارزش و احترام زن؛ استواری اجتماع و حفظ نيروی فعال و كم كردن هزينه اقتصادی و ايجاد آرامش روحی زنان و مردان و ... از حکمت های وجوب دینی حجاب است.

برخی اشکال می کنند که با توجه به فطری بودن حجاب، چرا بی حجابی و بدحجابی رو به گسترش است؟ در پاسخ می توان گفت: فطری بودن یک مقوله، مانع تأثیرگذاری تبلیغات مثبت و منفی نیست. لذا شبهه پراکنی و تبلیغات منفی مخالفان حجاب، نقش مهمی در آسیب پذیری فرهنگ حجاب دارد، و استعمارگران برای نفوذ در جوامع اسلامی، به ترویج بی بندوباری از طریق گسترش بدحجابی و بی حجابی می پردازند. ضمن اینکه اثر پذیری زنان و دختران مسلمان از تبلیغات کشورهای استعماری و تقلید بدون منطق از پوششهای غربی، نقش مؤثّری در این زمینه دارد.