آيه 40 سوره توبه، اشاره به پناه بردن پيامبر(ص) به غار«ثَوْر» در هنگام هجرت به مدينه دارد و از وحشت ابوبکر، اطمينان نبي و دلداري ایشان به همسفرش و امداد غيبي و در نهايت اعتلاي اهداف الهي سخن می گوید. علی رقم تلاش بعضي مفسران اهل سنت در مدح ابوبکر  با توسل به این آیه، کلمه«صاحِب» فضيلتي براي وي به همراه ندارد و محوريت آيه تنها بر يارى خداوند نسبت به پيامبر(ص) حتي در صورت عدم همراهي دیگران می باشد.