برای جلوگیری از سقوط در ورطه «از خود بیگانگی» و درمان آن لازم است فرد یا جامعه با محاسبه نفس و بازنگری نقادانه نسبت به گذشته، هویت واقعی خویش را بیابد. در واقع پیدایش «از خود بیگانگی»، گاه به دست خود انسان، و گاه با غفلت خود و طرح و برنامه دیگران صورت می پذیرد. از این رو تنبه و خارج شدن از غفلت، یکی از شیوه های درمان «از خود بیگانگی» است. از سویی استعمارگران از غفلت جامعه استفاده کرده و درصدد تعیین هویت فرهنگی او بر می آیند. لذا لازم است هویت واقعی فردی و جمعی خود را شناخته و مراقب آن باشیم.