آنچه در جوامع روايي ما مورد عنايت اهل ‏بيت(ع) واقع شده اين است كه هر گونه ذكري اثر عبادي دارد و سبب تقرب ذاكر به خداوند مذكور مي شود، ليكن در فرايض عبادي يا نوافل ويژه كه ذكر خاص و مأثور رسيده، تبديل يا تحويل آن روا نيست، يعني اثر مطلوب از آن فريضه يا نافله بدون ذكر مأثور حاصل نمي شود. پس بايد ادعيه و اذكار را به همان صورت كه به ما رسيده است به زبان آوريم و از هر گونه تصرف در آن ولو با مضامين ديني هم سازگار باشد اجتناب نماييم تا موجب كم شدن اثر آن يا بي اثر شدنش نشود.