مقام امامت و حقيقت قرآن دو ثقل ثقيل و وزنه وزينند. امام، هم قرآن را به امامت وصل مي كند و هم امامت را به قرآن؛ لذا امام شريك قرآن است. رسالت رسول خدا(ص) همان قرآن كريم است، اخلاق رسول خدا هم قرآن كريم است. پس اگر كسي شريك رسول خدا شد، يعني شريك قرآن شده و مانند آن طنابي است كه امامت را با حقيقت وحي مرتبط مي كند. کما اینکه هنگام زيارت در پيشگاه امام معصوم(ع) مي ‏گوييم تو شريك قرآني؛ خواه امام زمان باشد خواه امامان ديگر.