اصالت داشتن «نیّت» در عبادت

آيا در عبادات «نیت» اصالت دارد یا خود عمل؟

درباره اين كه نيت اصالت دارد يا خود عمل بايد گفت كه عمل ظاهري و صوري، وجوداً و عدماً، تابع قصد قلبي است. از نظر قوت و ضعف نيز اين چنين است؛ به طوري كه اگر نيت و قصد محكم و قوي باشد، بدن ضعيف و ناتوان قادر بر كارهای مهم است و چنانچه نيّت ضعيف باشد، بدن نيرومند به ضعف مي ‏گرايد. پس ارزش وجودي انسان به نيت او است نه به بدنش. شاهد ديگر اينكه اگر اين نيّت محقق شده و قوي گشت، نماز حالت مناجات به خود مي‏ گيرد و معراج نمازگزار مي ‏شود و هرگاه ضعيف شد، نمازگزار مستحق «ويل» خواهد شد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الحسينُ عليه السّلام :

اَنا قَتيلُ الْعَبْرَةِ لا يَذْکُرُنى مؤ مِنٌ اِلاّ بَکى .

من کُشته اشکم . هيچ مؤ منى مرا ياد نمى کند مگر آنکه (بخاطر مصيبتهايم ) گريه مى کند.

بحارالانوار، ج 44، ص 279