وقتی اصحاب جمل داخل بصره شدند بین آنها و سران بصره مشاجره شد و جنگ شدیدی درگرفت که نهایتا منجر به انعقاد صلح نامه شد. لذا عثمان به یارانش دستور داد پراکنده شوند و سلاح بر زمین گذارند. در مقابل جملیان، در نیمه شبى که عثمان در خواب بود، بر او حمله بُردند و نگهبانانش را به قتل رسانده و او را به اسارت درآوردند و در حضور عایشه شکنجه های گوناگون دادند و موهای سر، ریش، سبیل، ابروان و پلک های او را کندند و قصد کشتنش را داشتند اما از ترس انتقام برادر عثمان از کشتنش دست برداشتند.

طلحه و زبیر که خود از زمینه سازان قتل عثمان بودند، به خاطر نارضایتی که از علی(ع) داشتند و از مخالفت عایشه با انتخاب علی(ع) آگاه بودند او را به خونخواهی عثمان تشویق کردند، تا به بهانه خون عثمان و با کمک عایشه مسیر نیل به قدرت را هموار کنند. آنان با تحریک مردم یک خلیفه را کشتند و با دستاویز قرار دادن خون آن خلیفه بر خلیفه ای دیگر شوریدند.