ایمان حقیقی به حق تعالی، مستلزم ایمان به همه پیامبران و همه کتاب های آسمانی و از جمله پیامبر اسلام و قرآن کریم است؛ زیرا مومن حقیقی در برابر دستورات الهی تسلیم است و اهل تعصب نیست.
رد کردن دعوت خاتم الانبیاء(ص) عملی ناصالح و خلاف دستورات الهی است؛ نیز از نظر قرآن، یکی از ویژگی‌ های انسان های با تقوا ایمان به پیامبر اکرم(ص) است.
حتی صرف ایمان حقیقی و تقوای راستین و عمل صالح نیز ما را به سوی اسلام و قرآن می کشاند و ادعای پلورالیزم و حقانیت عموم شرایع را رد می کند.
بنابراین آن دسته از آیات قرآن که به سوی ایمان و تقوا و عمل صالح دعوت می کنند در حقیقت به سوی اسلام و قرآن دعوت می کنند، نه به سوی تایید همه شرایع.

«پلورالیسم» کاربردهای مختلفی دارد؛ همانند: پلورالیزم رفتاری، پلورالیزم نجات و رستگاری، و پلورالیزم معرفتی با فرض حقانیت همه ادیان، که در مورد حقانیت همه ادیان سه نظریه وجود دارد: نخست وحدت دین حق در مقام ثبوت و اثبات، که این نظریه تنها یک دین را بر حق می داند. دیدگاه دوم؛ اعتقاد به تعدد دین حق است که ممکن است از تعدد در مقام ثبوت و یا اثبات سرچشمه گرفته باشد. نظریه سوم، اعتقاد به شمولیت حق است؛ به این معنی که ادیان دائر مدار نقص و کمال اند؛ یعنی گرچه همه بر حقّند ولی برخی کامل و برخی ناقصند.