ابوالمحاسن یوسف بن اسماعیل بن على بن احمد بن حسین بن ابراهیم ، معروف به شوّاء و ملقّب به شهاب الدین کوفى حلبى است. وى از بزرگان شعر و ادب و داراى فضائل بسیارى است، همچنین داراى عقیده اى محکم و طبع شعرى روان با قافیه هایى ناب و ساختارى محکم مى باشد .
شوّاء کوفى گفته: «ضمانت مى کنم اگر کسى وصىِّ پیامبر(ص) ابوتراب را دوست بدارد، در روز محشر پروردگارى غفور، و در روز حساب مولایى شافع ببیند. کرم و شجاعتش دنیا را پر کرده، هنگام صلح بخشنده و در جنگ چون شیر بیشه بود. وصىّ مصطفى و پدر فرزندان اوست و از میان اصحاب وى همسر حضرت فاطمه(س) است. نصّ آشکار در روز غدیر خم براى او است و داراى فضیلتى است که در قرآن آمده است».
قال الصادق (عليه السلام) :
وَدَّ مَنْ فِي الْقُبُورِ لَوْ أَنَّ لَهُ حَجَّةً وَاحِدَةً بِالدُّنْيَا وَ مَا فِيهَا
مردگان در گورهايشان آرزو مى کنند: کاش دنيا و آنچه در دنيا هست را داده و به جاى آن پاداش يک حج به آنها داده مى شد.
وسائل الشيعة: 11/110