ابو عبدالله حسین بن احمد حجّاج نیلى بغدادى، از علماى بزرگ در علم و ادبیّات است. نگارنده ریاض العلماء ابن حجاج بغدادى را از بزرگان علما شمرده. ابن خلّکان و ابوالفداء و حموى او را از بزرگان شیعه و دیگران او را از نویسندگان بزرگ بر شمرده اند. دو بار متولّى حِسْبه شدن بغداد حاکی مقام بلند اوست. او میان شعراى شیعه از نوابغ و جزو صف مقدّم بوده و سال 391 دیده از جهان فرو بست.

برسى حلّى، از عرفا و فقهاى اماميّه، آگاه به فنّ حديث، پيشتاز در ادبيات و برخوردارِ از قريحه زيباى شعر بود. حقّ آن است که او سخن غلوّ آميز درباره اهل بيت(ع) نگفته و کتاب هاى او سرشار از تحقيق و دقّت نظر است، از جمله آثار او: مشارق أنوار اليقين في حقائق اسرار اميرالمؤمنين(ع)، رسالة في الصلوات على النبىّ و آله المعصومين(ع)، الدرّ الثمين، في خمسمأة آية نزلت في مولانا أميرالمؤمنين(ع) و... می باشد.