ابوداود گفته: او مردى موثق، مورد اطمینان و شیعه است. ابن حیان مى گوید: على بن هاشم در تشیع غلوّ داشت. بخارى احادیثش را قبول ندارد اما پنج نفر دیگر از نویسندگان صحاح، به احادیثش استدلال کرده اند. ابن معین و دیگران وى را توثیق نموده اند. ابوداود او را از اَثْبات و افراد موثق به شمار آورده ابوزرعه گفته: او بسیار راستگوست.
ذهبی گفته: ترمذى و عده اى دیگر از نویسندگانِ سنن، از اسماعیل بن خلیفه حدیث نقل نموده اند. ابوحاتم حدیث او را خوب دانسته و تحسین کرده و ابوزرعه گفته: مردى راستگوست. احمد گفته: حدیث او را باید نوشت. ابن معین گفته: وى ثقه و مورد اعتماد است.
ابوزرعه و ابوحاکم از احمد بن مفضل حديث نقل کرده اند. ابوحاتم مى گويد: او از رؤساى شيعه و بسيار راستگو است. ذهبى اشاره کرده: ابوداود و نسائى به سخنان وى اعتماد دارند و استدلال مى کنند.
قالَ الرّضا عليه السّلام :
مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيى فيهِ اَمْرُنا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ.
هر کس در مجلسى بنشيند که در آن ، امر (و خطّ و مرام ما) احيا مى شود، دلش در روزى که دلها مى ميرند، نمى ميرد.
بحارالانوار، ج 44، ص 278