پيامبرى نيست جز آنکه وصىّ داشته، خواه آن اوصيا پيامبر باشند يا نباشند. خداوند متعال مى فرمايد: خدا برگزيد آدم و نوح و خانواده ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان، فرزندانى هستند برخى از نسل برخى ديگر و خدا به اقوال و احوال همه شنوا و دانا است. کما اينکه مي فرمايد: ما نوح و ابراهيم را فرستاديم، و در ذريه آن دو، نبوّت و کتاب قرار داديم؛ و در اواخر عمر اسحاق و يعقوب را به او بخشيديم و نبوّت و کتاب آسمانى را در ذريه اش قرار داديم و سليمان وارث داوود شد... .

با مراجعه به آیات قرآن – که سرگذشت انبیائی چون آدم، نوح، ابراهیم، اسماعیل، اسحق، یعقوب، زکریا، یحیی، داود، سلیمان، موسی، هارون و... را بیان می کند - پى مى بریم که سنّت الهى بر این قرار گرفته که اوصیاء انبیا را به معناى عام آن، که مرادف با حجّت خدا بوده و شامل نبىّ و امام و وصىّ مى شود، از ذریّه آنان قرار دهد. هیچ پیامبرى نیست جز آنکه وصىّ یا اوصیائى داشته و خداوند آنان را از آل و ذریّه آن پیامبر قرار داده است، خواه آن اوصیا پیامبر باشند یا خیر.