سید مرتضی نصوص دال بر خلافت على(ع) را دو قسم می داند. اول؛ نصوصى که ظاهر و لفظ آنها صراحت در خلافت دارد. و دوم؛ نصوصی که ما قطع نداریم شنوندگان، این مطلب را از پیامبر به وضوح و ضرورت فهمیده باشند لکن امتناعى ندارد که آنان از راه استدلال، دلالت الفاظ بر امامت را دریافته باشند و در زمان ما نیز علم به مقصود آن تنها از راه استدلال فهمیده مى شود. از این بیان استفاده مى شود که مقصود سید مرتضى تشکیک در دلالت حدیث غدیر بر امامت حضرت على نبوده است.