"میرزا بهاء" نمی توانست اظهار علاقه و ارادت مردم در مقابل اشخاص روحانی را تحمل کند و مقامات معنوی آنان را نافذ ببیند، از راههای مختلف به مقام مبارزه و دفاع برخاسته، و تا جائی که توانست در میان مردم و علماء و روحانیّون فاصله انداخته است. او خود را مرسل انبیاء و مرسلین، خالق آسمانها و زمین، فعال ما یشاء، اصل قدیم، ناسخ همه ادیان و افضل تمام بنی آدم می داند و حتّی برای خودش عبادت کردن و سجده نمودن و متوجه شدن در حال پرستش را جایز، بلکه واجب می داند؛ ولی نسبت به دیگران بوسیدن دست را تحریم کرده است!