نویسنده کتاب عبدالحسین آواره است. جلد اوّل آن در اختلافات اسلامیّه و حالات "باب" و "بهاء" و اصحاب آنان است. آواره بعد از توبه کردن، در کشف الحیل می گوید: ... در آن موقع اگر به عقیده بهائیت هم می شدم ممکن نمی شد که لکّه های تاریخی برایشان در بگذارم و اگر می گذاردم ناچار آنها به شست و شوی آن مبادرت می کردند،... معذلک کلّه اینک با مراجعه نظر می بینیم باز حقائقی از قلم جاری شده و در همان کتاب ثبت گشته... باید گفت یا آواره در نگارش آن کتاب بیدار بوده یا خدای بهائیان در آن موقع خوابش برده... .