حسینعلی بهاء در کتابهای مختلفی و با تعابیری همچون «بیدار شدن به دست اراده الهی» یا «مبعوث شدن توسط خدا» و «نوری نزد من است که با دست اراده الهی روشن می گرد» و... ادعای رسالت و پیغمبری می کند. همچنین عباس افندی، پسر بهاءالدین پدرش را در رده انبیاء اولوالعزم و سرآمد و برتر از همه آنها می داند و میرزا ابوالفضل گلپایگانی برای بهاءالدین مقام ربوبیت قائل می شود و آن را به معنای شارعیت می داند.