در «قرآن»، از بهشت با تعابير «جنّات»؛ (باغ ها) يا «جنّت»؛ (باغ) يا «جنّتانِ»؛ (دو باغ) ياد شده است. بهشت در مجموع به صورت باغ هايى فوق العاده عالى و بى مانند است كه اصولا قابل مقايسه با باغ هاى اين جهان نيست. باغ هاى بهشت باغ هايى است بسيار پردرخت به گونه اى كه زمين هاى آن در زير درختان پوشانده شده است و دائماً از كنار درختانش آب مى گذرد و يا به تعبير ديگر شاخه هاى درختانش بر آبها سايه افكنده و آبها زير آن قرار گرفته است.