درباره تلفيق «تثليث» با «توحيد» سه توجيه ذكر شده است؛ اول اين‌كه اين مسأله از اسرار است و بايد تعبّداً آن را پذيرفت. دوم اين‌كه رابطه «اَب»، «اِبن» و «روح القدس» مانند ارتباط جرم خورشيد و حرارت و نور آن يا مانند جرم آتش و نور و حرارت آن يا مانند رابطه روح و فكر و كلمه است كه به يك معنى سه و به يك معنى يكى است. سوم از طريق وحدت حقيقى و تعدّد اعتبارى ميان خداى پدر و خداى پسر و روح القدس اتّحاد قائل مي‌شوند و دوم و سوم را مظهر اوّل يا هر سه را مظهر يك ذات واحد مي‌دانند.

مسیحیان، خدا را دارای یک ذات و سه اُقنوم می دانند. اقنوم کلمه ای سریانی و به معنای شخص یا اصل می­باشد. در مسیحیت، اصطلاح چیزها به جای اقانیم، برای توصیف سه شخص تثلیث، پدر، پسر و روح القدس به کار رفته است. بنا به نظر مسیحیان، پدر، پسر و روح القدس هر یک شخص، اقنوم یا شی ء (معنا) هستند.
 

در قرن ششم میلادی، قیلویونس و طرفدرانش برای خدا، سه طبیعت مختلف الجوهر در نظر گرفته که دارای هدف واحد هستند، البته کلیسا آنان را گمراه اعلام کرد. پدران کاپادوکیه در قرن چهارم، در تبیین دیدگاه ارتدوکس، از سه خدایی سر درآورده و سه اقنوم را سه شخص دانسته که در مفهوم کلی الوهیت با یکدیگر مشترکند، آنان رابطه جوهر با اقنوم، همانند رابطه کلی با جزئی دانسته و در مورد خدا، جوهر نمایانگر عامل مشترک، چون الوهیت یا دیگر صفات الهی است در حالی که اقنوم در ویژگی های خاص پدر و پسر و روح القدس دیده می شود.