«امر به معروف و نهى از منكر» در واقع تعميم مسأله حكومت و تثبيت مشاركت عموم است؛ زيرا از اين طريق جلوي بسيارى از تخلّفات گرفته مى شود و مردم به انجام وظايف فردى و اجتماعى خود آشنا مى شوند. اين كه به حكم اسلام، درون خانه، اگر فرزند تخلّف كند والدين مسئول اند و اگر والدين مرتكب خلافى شوند؛ فرزند بالغ مسئول است و نيز اگر در شرق عالم گناهى واقع شود و در غرب جهان كسى بتواند به نحوى جلوى آن را بگيرد و نگيرد در آن سهيم است، بى شك تأثير بسيار عميقي در پيشگيرى از گناه و دعوت به انجام وظايف دارد.