امام علی(ع) و نهی از «شنیدن غیبت»

امام علی(ع) برای نهی از «شنیدن غیبت» چه استدلالی فرموده اند؟

امام علی(ع) در بیان آثار مخرّب غیبت مى فرمايد: «هر كس از برادر مسلمانش استوارى در دين را مشاهده كرد، بايد به نكوهش او گوش نکند». در واقع باید به حُسن سابقه و تقواى الهى افراد اطمينان داشت. سپس حضرت گوينده صادق را معصوم ندانسته و مى فرمايد: «ميان حق و باطل بيش از چهار انگشت فاصله نيست». حضرت در تفسیر این سخن، انگشتان خود را جمع كرد و در بین گوش و چشم خود قرار داده، و می فرماید: «باطل آن است كه بگويى: شنيدم، و حق آن است كه بگويى: ديدم».

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الصّادق عليه السّلام لِلفُضَيل :

تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ، قالَ: اِنَّ تِلْکَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فاءَحْيُوا اَمْرَنا، فَرَحِمَ اللّهُ مَنْ اَحْيى اَمْرَنا.

وسائل الشيعه ، ج 10، ص 392