نعمت های خداوند و ناسپاسی انسان

امام علی(علیه السلام) درباره ناسپاسی انسان نسبت به نعمت های خداوند چه می فرماید؟

امام علی(ع) پس از بیان نعمت هایی که خدا از ابتدای مراحل خلقت انسان در رَحِم و دوران جنينی و مراحل شيرخواري و كودكي و نوجوانى و رسیدن به قدرت و رشد کامل، به او عطا نموده درباره ناسپاسي انسان می فرماید: «[وقتي] به حدّ كمال رسيد، سركشى مي كند و بى پروا به بيراهه مى رود؛ در اين حالت سعى او بر عملي كردن همه هوس هايش است و براى بدست آوردن دنيا، خود را به رنج مي اندازد و براى لذّاتش پيوسته تلاش مي كند. او هرگز فكر نمى كند مصيبتى برايش پيش آيد و بنابراين هيچ گاه از روى تقوا در پيشگاه خدا خضوع نمى كند».

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الرّضا عليه السّلام :

مَنْ کانَ يَوْمُ عاشورا يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ جَعَلَ اللّهُ عَزّوَجَلّ يَوْمَ القيامَةِ يَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ

هر کس که عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را براى او روز شادى و سرور قرار مى دهد.

بحارالانوار، ج 44، ص 284