امام(ع) در نهج البلاغه نکوهش شدیدی از «علم نجوم» کرده و آن را معادل «کفر» شمرده است. لکن باید دانست که آنچه كه درباره نجوم مورد نهى قرار گرفته «علم به احكام نجوم» است نه «احوال آن»؛ يعنى مجموعه پندارها و خيالاتى كه سرنوشت انسانها را در اين كره خاكى با اوضاع ستارگان پيوند مى داد و بوسيله اوضاع فلكى، پيشگويى هايى نسبت به آينده داشت؛ به همين دليل سلاطين و شاهان غالباً، براى دستيابى به حوادث آينده، منجّمانى استخدام مى كردند و بسيارى از آنها اوضاع كواكب را، مطابق آنچه ميل سلطان بود پيش بينى مى نمودند.