آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن درباره حد «قذف» می فرمايد: «كسانى كه زنان پاكدامن را [به زنا] متّهم مى كنند، سپس چهار شاهد [بر مدّعاى خود] نمى آورند، آنها را هشتاد تازيانه بزنيد، و شهادتشان را هرگز نپذيرد؛ و آنها همان فاسقان اند!» اين شدّت عمل و مجازات هاى سه‌گانه كه براى قذف كنندگان ذكر شده، براي پاك سازى محيط اجتماع و حفظ احترام و كرامت انسان ها و جلوگيرى از اشاعه فحشاء و گسترش فساد است؛ اما شرايط، ويژگى ها و استثنائات آن در روايات آمده است.

قرآن در آيه 4 سوره «نور»، در مورد مجازات كسانى كه عمل منافى عفّت را به افراد پاكدامن نسبت مى دهند؛ چنين مى فرماید: «وَ الَّذينَ يَرْمُونَ الْمحصَناتِ ثُمَّ لَمْ‌يَأتُوا بِاَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِينَ جَلْدَةً وَ لاتَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً اَبَدَاً وَ اُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُون»؛ (كسانى كه زنان پاكدامن را [به زنا] متّهم مى كنند، سپس چهار شاهد [بر مدّعاى خود] نمى آورند، آنها را هشتاد تازيانه بزنيد، و شهادتشان را هرگز نپذيرد؛ و آنها همان فاسقان اند!).
اين شدّت عمل و مجازات هاى سه گانه كه براى قذف كنندگان -آنها كه نسبتِ عمل منافى عفّت به افراد پاكدامن مى دهند- ذكر شده، به منظور پاك سازى محيط اجتماع و حفظ احترام و كرامت انسان ها و جلوگيرى از اشاعه فحشاء و گسترش فساد بوده، و شرايط، ويژگى ها و استثنائات آن نيز در روايات اسلامى آمده است.(1)