آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند به دو علت در قرآن «سوگند» خورده است: 1. تاکید مطلبی که خدا می خواهد بیان کند. مثلا خداوند براي اهميّت خودسازي و جهاد با نفس در سوره «شمس»، شش بار قسم خورده است. 2. براى اينكه فكر مردم را متوجّه به امور مهمّى كه به آن سوگند مى خورد بكند.

ممکن است برخی اشکال کنند که مگر مؤمنین سخنان پروردگار را بدون «قسم» و «تأکید» نمی پذیرند که خداوند در «قرآن مجيد» در موارد گوناگون و برای هر مطلب قسم یاد می کند؟ در جواب این اشکال باید بگوییم: هر چند مردم مفاهيم و مضامين آيات و سخنان خداوند را قبول دارند، ولى خداوند به دو علّت در برخى موارد سوگند ياد كرده است:
1. براى تأكيد مطلبى كه قصد بيان آن را دارد. مثلاً در سوره «شمس» يازده بار قسم ياد شده تا اهميّت فوق العاده خودسازى و جهاد با نفس روشن شود. در سوره «بروج» هم سه بار سوگند ياد كرده، تا اهميّت داستان ياران گودال هاى آتشين براى مخاطب روشن گردد.
2. براى اينكه فكر مردم را متوجّه امور مهمّى كه به آن سوگند مى خورد كند «خورشيد»، «ماه»، «ستارگان»، «شب و روز»، «جان پيامبر(صلی الله عليه وآله)» و حتّى «ميوه هايى» كه به آن سوگند ياد شده امور مهمّى هستند كه بايد ذهن و فكر مردم متوجّه آنها گشته و درباره آنها بينديشند و لذا خداوند به آنها قسم خورده است.(1)