آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در آیه 12 سوره «فتح» منافقان را بخاطر بدگمانی نسبت به پیامبر(ص) در جریان حدیبیه شماتت کرده و مي فرمايد: «وَ كُنْتُمْ قَوماً بُوراً»؛ (و سرانجام گروهى بودید که [در دام شیطان افتادید و] هلاک شدید). واژه بور در اصل به معنى شدت كساد بودن چيزى است، و چون شدت كسادى باعث فساد مى شود، اين كلمه به معنى فساد و سپس هلاكت اطلاق شده است.

خداوند در آیه 12 سوره فتح منافقان را بخاطر بدگمانی نسبت به پیامبر(صلی الله علیه و آله) در جریان حدیبیه شماتت کرده و مى فرمايد: (ولى شما گمان کردید پیامبر و مؤمنان هرگز نزد خانواده هاى خود باز نخواهند گشت؛ و این [پندار غلط] در دلهاى شما زینت یافته بود و گمان بد کردید؛ و سرانجام گروهى بودید که [در دام شیطان افتادید و] هلاک شدید)؛ «بَلْ ظَنَنْتُمْ اَنْ لَنْ يَنْقَلِبَ الرَّسُولُ وَ المُؤمِنُونَ اِلى اَهْلِيهِمْ اَبَداً وَ زُيِّنَ ذلِكَ فى قُلُوبِكُمْ وَ ظَنَنْتُمْ ظَنَّ السُوءِ وَ كُنْتُمْ قَوماً بُوراً».
واژه «بور» در اصل به معنى شدت كساد بودن چيزى است، و چون شدت كسادى باعث فساد مى شود، چنانكه در ضرب المثل معروف عرب آمده: «كسد حتى فَسَدَ»، اين كلمه به معنى فساد سپس به معنى هلاكت اطلاق شده است، و به زمين هاى خالى از درخت و گل و گياه بائر مى گويند چون در حقيقت فاسد و مرده است.(1)