آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ايمان به حتميت ظهور منجى عالم در فكر عموم انسان ها وجود دارد و منشاء اين فكر يك رشته اصول قوى و متين است كه از سرشت و فطرت اصيل انسانى سرچشمه گرفته است؛ زيرا بشر فطرتاً طالب رسيدن به كمال در تمام زمينه هاى مربوط به خود است و او مى داند كه اين كمال، تنها در سايه حكومت عدل توحيدى تحقق مى يابد.

ايمان به حتميت ظهور منجى عالم در فكر عموم انسان ها وجود دارد و منشاء اين فكر يك رشته اصول قوى و متين است كه از سرشت و فطرت اصيل انسانى سرچشمه گرفته است؛ زيرا بشر فطرتاً طالب رسيدن به كمال در تمام زمينه هاى مربوط به خود است و او مى داند كه اين كمال، تنها در سايه حكومت عدل توحيدى تحقق مى يابد.
شهيد صدر(رحمة الله عليه) مى فرمايد: «اعتقاد به مهدي(عج الله تعالی فرجه الشريف) تنها نشانه يك باور اسلامى با رنگ خاص دينى نيست؛ بلكه افزون بر آن عنوانى است بر خواسته ها و آرزوهاى همه انسان ها با كيش ها و مذاهب گوناگون و نيز بازده الهام فطرى مردم است كه با همه اختلاف هايشان در عقيده و مذهب دريافته اند كه براى انسانيت در روى زمين روز موعودى خواهد بود كه با فرارسيدن آن، هدف نهايى و مقصد بزرگ رسالت هاى آسمانى تحقق مى يابد».(1)
برهان فطرت را با بيان هاى مختلف مى توان تبيين نمود:
بيان اول
الف: انسان در درون خود ميل به حكومت عدل جهانى توحيدى را احساس مي كند.
ب: اين حكومت بايد موجود شود؛ زيرا ميل و كشش درونى از امور «ذات الاضافه» است كه بدون «مضاف اليه» امكان پذير نيست.
ج: مصداق كامل آن حكومت حضرت مهدى(عج الله تعالی فرجه الشريف) است.
نتيجه: حكومت عدل جهانى ضرورت دارد.
بيان دوم
الف: انسان با قطع اميد از وضعيت موجودِ جهان، احساس نوعى اميد به حكومتى برتر دارد.
ب: وجود چنين اميدى دليل بر تحقق آن در عالَم خواهد بود.
نتيجه: حكومت عدل جهانى ضرورت دارد.
بيان سوم
الف: انسان فطرتاً از ظلم متنفر است.
ب: انسان آنچه را كه از او متنفر است طبيعتاً نابودى آن را خوش دارد.
ج: بشر، خود به تنهايى قادر بر اين عمل نيست.
نتيجه: برپايى حكومتى كه در آن اثرى از ظلم نباشد ضرورت دارد.(2)