آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در آن روز چنان هول و وحشت عذاب و كيفر الهى سراسر وجود انسان را فرا مى گيرد كه عزيزترين عزيزان را به دست فراموشى مى سپرد، نه در فكر فرزند است و نه همسر و نه پدر و مادر و نه دوستان صميمى، تنها در فكر نجات خويش است و بس. خداوند در اين باره مى فرمايد: «[به ياد آريد] روزى را كه هركس تنها به دفاع از خود مى پردازد».

خداوند مى فرمايد: ([به ياد آريد] روزى را كه هركس تنها به دفاع از خود مى پردازد)؛ «يَوْمَ تَأْتى كُلُّ نَفْس تُجادِلُ عَنْ نَفْسِها»(1) آرى در آن روز چنان هول و وحشت عذاب و كيفر الهى سراسر وجود انسان را فرا مى گيرد كه عزيزترين عزيزان را به دست فراموشى مى سپرد، نه در فكر فرزند است و نه همسر و نه پدر و مادر و نه دوستان صميمى، تنها در فكر نجات خويش است و بس.
در حديثى آمده است كه: (هركسى روز قيامت مى گويد: نفسى نفسى «خودم، خودم!» به خاطر شدت ترس روز قيامت جز محمد(صلى الله عليه وآله وسلم) كه او به دفاع از امتش برمى خيزد)؛ «كُلُّ اَحَد يَقُولُ يَوْمَ الْقِيامَةِ نَفْسِى نَفْسِى مِنْ شِدَّةِ هَوْلِ يَوْمِ الْقِيامَةِ، سِوَى مُحَمَّد(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) فَاِنَّهُ يَسْئَلُ فى اُمَّتِهِ».(2)،(3)