آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

قرآن به مومنین مي فرمايد: «خداوند بر شما درود مي ‏فرستد و فرشتگان نيز، تا شما را از ظلمت‏ ها به نور خارج كنند»؛ معلوم مي شود صلوات خدا يعني نوراني كردن و اگر اين فيض قطع شود و خداوند بر كسي درود نفرستد در ظلمت باقي خواهد ماند. وقتي مؤمن از اين راه نوراني شد هم راه خود را مي بيند و هم مي ‏تواند راهبر باشد و به ديگران راه را نشان دهد.

خداوند درباره مؤمنان مي فرمايد: «خداوند بر شما درود مي ‏فرستد و فرشتگان نيز، تا شما را از ظلمت‏ ها به نور خارج كنند»؛ معلوم مي شود صلوات خدا يعني نوراني كردن و اگر اين فيض قطع شود و خداوند بر كسي درود نفرستد در ظلمت خواهد ماند.
بايد خود را با اين معيار بسنجيم كه اگر توفيق اطاعت و انجام تكاليف شرعي نصيب ما شد و از احكام و آداب عبادات كم و بيش به حكمت آنها ره يافتيم، بدانيم كه صلوات خدا و فرشتگان نصيب ما شده است وگرنه لغزش داشتيم و گرفتار گناه شده‏ ايم. وقتي مؤمن از اين راه نوراني شد هم راه خود را مي بيند و هم مي ‏تواند راهبر باشد و به ديگران راه را نشان دهد. امام علي(عليه ‏السلام) مي فرمايد: «لَيْسَ فِي الْبَرْقِ الْخَاطِفِ مُسْتَمْتَعٌ لِمَنْ يَخُوضُ فِي الظُّلْمَة»(1) انساني كه در تاريكي فرو رفته، مسافري كه در شب تاريك ره گم كرده براي او رعد و برق لحظه ‏اي مفيد نخواهد بود، او با يك لحظه برق آسماني راهي به جايي نمي برد. انسان دنيازده هم مانند گرفتاري است كه در تاريكي فرو رفته باشد براي چنين شخصي اگر گاهي نوري در دلش جهيد و خاموش شد چندان مفيد نيست.(2)