آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

از نمونه ‏هاي ادب در نماز اين است كه نمازگزار نمازش را در لباس تميز و نو بخواند. در روایت آمده: كسي كه دو لباس تميز و مندرس دارد و در نماز از لباسهاي مندرس و كهنه خود استفاده مي كند او براي خلق خدا لباس پوشيده، نه براي خدا. همچنانکه خداوند در قرآن می فرماید: «اي فرزندان آدم! زيورهاي خويش را به هنگام عبادت برگيريد».

از نمونه‏ هاي ادب در نماز اين است كه اگر نمازگزار لباس نو دارد آن را در نماز بپوشد. حديث شريفي از رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) بيان شده است كه: «مَنِ اتَّقَى عَلَى ثَوْبِهِ فِي صَلَاتِهِ فَلَيْسَ لِلَّهِ اكْتَسَى‏»(1) در این روایت ایشان یادآور می شوند كسي كه دو لباس تميز و مندرس دارد و در نماز از لباسهاي مندرس و كهنه خود استفاده مي كند او براي خدا لباس نپوشيده، براي خلق خدا لباس مي‏ پوشد يا اگر لباس تميز پوشيده ولي براي آنكه لباسش غبار نگيرد و آلوده نشود نماز را به تأخير مي ‏اندازد يا (معاذ الله) نمي‏ خواند، معلوم مي شود او براي خدا لباس نپوشيده است. خداوند مي فرمايد: «يا بَني‏ آدَمَ خُذُوا زينَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ»(2)؛ (اي فرزندان آدم! زيورهاي خويش را به هنگام عبادت برگيريد).(3)