آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«اِصْر» در اصل به معنى «حبس» است و اگر به «بار سنگين» اطلاق شده براى اين است كه بار سنگين، انسان را حبس و مانع از فعّاليت او مى شود و اگر به عهد و پيمان و يا مجازات و كيفر «اصر» گفته مى شود به خاطر محدوديتى است كه براى انسان ايجاد مى كند.

در آیه 157 سوره «اعراف» می خوانیم: «وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتى‏ كانَتْ عَلَيْهِمْ ...»؛ (او [پيامبر اسلام] بارهاى سنگين و زنجيرهائى را كه بر آنها بود [از دوش و گردنشان] برمى‏ دارد).
«اِصْر» در اصل به معنى حبس است و اگر به بار سنگين اطلاق شده براى اين است كه بار سنگين، انسان را حبس و مانع از فعّاليت او مى شود و اگر به عهد و پيمان و يا مجازات و كيفر «اصر» گفته مى شود به خاطر محدوديتى است كه براى انسان ايجادمى كند.(1)،(2)