آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

«لُبّ» و «لباب» به معناى خالص و برگزيده هر چيزى است؛ و لذا به مرحله عالى خرد و عقل نيز «لبّ» اطلاق مى شود به همین دلیل در قرآن مجيد مسائلى به «اولواالالباب» نسبت داده شده كه جز با عقل در مراحل عالى قابل درك نيست.

در آیه 190 سوره آل عمران می خوانیم: «انَّ فى خَلْق السَموَاتِ وَالارْضِ وَاْختِلافِ الَّيْلِ وَالنَّهارِ لآياتٍ لِاوُلِى الأَلْبَابِ» ؛ (در آفرينش آسمان‏ ها و زمين و آمد و شد شب و روز نشانه‏ هايى است [از عظمت و قدرت و علم پروردگار] براى صاحبان مغز).
واژه «لب» و «لباب» به گفته بسيارى از ارباب لغت به معناى خالص و برگزيده هر چيزى است؛ و لذا به مرحله عالى خرد و عقل نيز «لب» اطلاق مى شود، به همين دليل هر لبى عقل است امّا هر عقلى لب نخواهد بود؛ چرا كه لب عقل در مراحل عالى و خلوص آن است، لذا در قرآن مجيد مسائلى به «اولواالالباب» نسبت داده شده كه جز با عقل در مراحل عالى قابل درك نيست. به مغز بسيارى از ميوه ها نيز «لب» گفته مى شود چرا كه خالص از پوست است.(1)،(2)