آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

جمال الدین، ابومحمّد، عبدالرحیم بن حسن بن على بن عمر بن على بن ابراهیم مردى نيکو چهره، نرم خو، نسبت به دانشجويان پرمهرو نويسنده اى توانا و همواره در حال نگارش کتاب و آموختن دانش به ديگران بود در سال 772 از دنيا رفت، کتابهاى مشهور وى عبارت اند از: جواهر البحرين في تناقض الخبرين، التنقيح على التصحيح، شرح المنهاج، الهداية في أوهام الکفاية، المهمّات، التمهيد و طبقات الفقهاء.

جمال الدین، ابومحمّد، عبدالرحیم بن حسن بن على بن عمر بن على بن ابراهیم، صاحب آثار مشهور و مفید، در ماه رجب سال 704 در اسنا زاده شد و در سال 721 به قاهره رفت و به یادگیرى حدیث و انواع دانش پرداخت. وى فقه را از زنکلونى و سنباطى و سبکى و جلال الدین قزوینى و وجیزى و دیگران آموخت و نحو را از ابوحیّان فراگرفت و «التسهیل» را نزد او خواند.
وى دانشهاى عقلى را از قونوى و شوشترى و دیگران بیاموخت و از سال 727 بر کرسى تدریس و افاده نشست و در اقبغاویّه و ملکیّه و فارسیّه و فاضلیّه، درس داد و در مسجد جامع ابن طولون، تفسیر قرآن گفت. سپس عهده دار وکالت بیت المال و منصب حِسبه (محتسبى) شد؛ لیکن پس از مدّتى آن را رها کرد و از وکالت نیز برکنار گشت و به دانش و نگارش پرداخت و در شمار مشایخ مهمّ قاهره قرار گرفت و پس از سى سالگى، کار نوشتن کتاب را آغاز نمود.
مردمان فراوانى از او دانش آموختند و بیشتر دانشمندان سرزمینهاى مصر از شاگردان وى هستند. گفته اند: اسنوى مردى نیکو چهره، نرم خو، نسبت به دانشجویان پرمهر، نویسنده اى توانا و همواره در حال نگارش کتاب و آموختن دانش به دیگران بود. اسنوى در ماه جمادى الآخره سال 772، از دنیا رفت و در نزدیکى مقابر صوفیّه به خاک سپرده شد. کتابهاى مشهور وى عبارت اند از:
1ـ جواهر البحرین فی تناقض الخبرین.
2ـ التنقیح على التصحیح.
3ـ شرح «المنهاج» بیضاوى (که بهترین و سودمندترین شرحهاى آن است).
4ـ الهدایة فی أوهام الکفایة.
5ـ المهمّات.
6ـ التمهید.
7ـ طبقات الفقهاء.(1)